Hrabia lubił widoki niezwykłe i nowe,
Zwał je romansowymi; mawiał, że ma głowę
Romansową: w istocie był wielkim dziwakiem. (ks. II, w. 129-131)

Kosmopolita, światowiec, ubierający się na zagraniczną modłę miłośnik sztuki, malarz amator. Pojawił się w Soplicowie jako daleki krewny Stolnika, „ostatni z Horeszków, chociaż po kądzieli”. To w obronie jego praw do zamku Gerwazy organizuje zajazd.

Dlaczego Hrabia ma opinię dziwaka? Bo nie jest „ostatni”. Odróżnia się od reszty szlachty wyglądem i zachowaniem, lubi włoskie pejzaże, dużo czasu spędza za granicą i najwyraźniej nie podziela przekonania ludzi pokroju Sędziego, że odtwarzanie obyczajów przodków jest najlepszym pomysłem na życie.

Dlaczego Hrabia, tak osobny, jest jednak w okolicy szanowany? Narrator odpowiada:

[…] bo pan z prapradziadów,
Bogacz, dobry dla chłopów, ludzki dla sąsiadów,
Nawet dla Żydów. […] (ks. II, w. 141-143)

Innymi słowy, Hrabiemu wolno być ekscentrykiem, bo ma świetne pochodzenie i majątek (istotnie niemały: w 1812 roku na własny koszt wystawia pułk jazdy i szybko cieszy się stopniem wojskowym pułkownika). Jego przyjazny stosunek do innych ludzi (nawet do Żydów!) jest dopiero trzecim z powodów.